The Lady Constables (1978)

Fei yan shuang jiao

Režija: Cheung San Yee

Koreografija: Ko Pao

Uloge: Angela Mao, Judy Lee, Champ Wong, Chang Yi

Argument da niko ne bi gledao film sa generičkim zapletom, bez razvoja likova i skoro nikakvim sadržajem osim gomile akcije, ne važi kada su nezavisni kung fu filmovi u pitanju. U ovim produkcijama važe posebna pravila po kojima su količina i kreativnost akcionih sekvenci presudne za kvalitet filma. The Lady Constables je primjer upravo takvog filma i idealno se uklapa u stereotip jeftinog kung fu filma proizvedenog na Tajvanu. Sem efektne koreografije i simpatične Angele Mao, The Lady Constables, nažalost, nema se još mnogo čim pohvaliti.   Angela Mao igra Tien Ying Hung, lokalnog šerifa koja sa Tang Lin (Judy Lee) istražuje pljačku bisera (phoenixes night shining pearls) od strane bande na čijem je čelu misteriozni Yi Coldwater Tiger (Chang Yi). U pomoć im priskače ćutljivi prinčev izaslanik Hung Yi (Champ Wong), kojeg upoznaju u gostionici i zajedno kreću u potragu za biserima. Tokom potrage između Tien i Lin (koja sa sobom vuče kovčeg kao Django) se stvara rivalstvo oko toga koja će prebiti više loših momaka i prva doći do bisera. Tien izbacuje iz rukava rolne tkanine kojim vezuje bandite, dok ih Lin hvata i ubacuje u kovčeg, a zatim ih zajedno muče. U isto vrijeme, vođe lokalnih bandi kod kojih se nalaze dijelovi bisera jedan po jedan stradaju pod neobičnim okolnostima. Njihov detektivski posao je otežan činjenicom da svi od kojih pokušaju da izvuku informacije bivaju likvidirani, i to svaki put kada se pojavi neobični prosjak koji ih u stopu prati. Jedan od lokalnih vođa (Yu Chung Chiu) je uporan u namjeri da im stane na put i za tu namjeru oprema borce sa metalnim oklopima u kojima liče na robote. Pošto se broj potencijalnih osumnjičenih sužava, na kraju je, otprilike, jasno ko je misteriozni vođa bande, ali do završnog obračuna Tien, Lin i Hung će prvo između sebe morati da riješe nesporazume. The Lady Constables u potpunosti prati formulu niskobudžetnih tajvanskih borilačkih filmova sedamdesetih. Iako tu ima nekih odstupajućih elemenata, zapravo se sve svodi na to da se odsustvo zapleta nadoknađuje velikim količinama akcije. U ovm slučaju to nije dovoljno. Problemi nastaju ne samo zbog nepostojećeg budžeta, što je standardna boljka ovih filmova, već, prije svega, ljenosti ili nezaintesovanosti autora da se bar malo potrude oko scenarija. Konkretna priča u filmu nema baš mnogo smisla i iako postoji neki pokušaj zapleta, liči na kolotečine na koje smo već navikli u mnogim sličnim produkcijama. Likovi su jednodimenzionalni, jedva da ima karakterizacije, dok su konflikti između njih naivni. Ideja je očigledno bila da se pravi špijunski triler po uzoru na Shaw Brotherse, i to je ok, međutim, način kako je sve izvedeno je prilično loše. Niko ne očekuje da u tom segmentu pariraju SB, ali kada se već toliko insistira na kopiranju njihovih priča možda je trebalo sve prepisati do kraja. U SB produkcijama je teško pratiti radnju zbog, već više puta pomenutih, zgusnutih zapleta baziranih na novelama sa gomilom likova, ali, iako komplikovane, te priče postoje, kao i gomila akcije i specijalnih efekata, pa vam gledajući njihove filmove vrijeme zaista brzo prolazi. Ovdje je priča vrlo tanka, zapravo, osim osnovne postavke o ukradenim biserima ni ne postoji, a misterija se vrti oko nečega što je prilično banalno, dok reditelj non-stop ubacuje likove koji nemaju nikakve veze sa potencijalno osnovnom radnjom filma. Znači, negativci uskaču i sukobljavaju se sa glavnim likovima, nakon čega imamo red kratke konverzacije ni o čemu, pa red tuče sa nepoznatim likovima iz nejasnih motiva, i tako ukrug. Oni koji nemaju iskustvo sa ovakvim filmovima će na trenutke teško razumjeti šta se zapravo dešava na ekranu. Cheung San Yeea, koji je bio poznat, prije svega, kao uspješan scenarista, u ulozi reditelja se, očigledno, nije snašao. Iza sebe je imao preko 50 scenarija za filmove najpozantijih nezavisnih reditelja, počev od Lee Tso Nama (Tattoo Connection, Eagle's Claw,The Hot, the Cool and the Vicious) Josepha Kuoa (18 Bronzemen), Roberta Taia (Incredible Kung Fu Mission), Ulysses Au Yeunga (Young Hero of Shaolin, Ming Patriots).                           I mi robote za tabačinu imamo. Champ Wong vs. metalci. Uz scenaristički rad, režirao je priličan broj nezavisnih kung fu filmova, kao što su bili Shaolin Ex Monk, Struggle Through Death, Northern Kicks, Southern Fists. Njegov scenario i za tajvansku produkciju all star podjela (u sporednim ulogama se između ostalih pojavljuju Robert Tai i Peter Chang), te uz iskusnog Ko Paoa koji se prihvatio koreografije, morali su biti garancija za dobar film. Evidentan  je trud glavnog koreografa Ko Paoa (Chivalrous Inn, Shaolin Iron Claws) da se nedostatak kvalitetnog scenarija nadomijesti koreografskim uzbuđenjem dostojnim gole Angele Mao (to nećemo gledati u ovom filmu), u čemu je djelimično i uspio. Akcija je na ravnoj nozi, ako ne i bolja, od mnogih visokobudžetnih uzora tog doba i očigledno je da se na njoj vrlo ozbiljno radilo. Na početku sam pomenuo da je The Lady Constables film u kojem akcija nije tek jedan od segmenata već ključni element filma, sa više nego pristojnom količinom borbi te vrlo uzbudljivom završnicom. Koreografi u borilačkom filmovima su često iznosili većinu filma na svojim leđima i nisu bili samo pomoćna radna snaga, kako se često pogrešno percipira na zapadu. Ako je snimanje prosječnog kung fu filma trajalo mjesec dana, 2/3 ili ponekad i više vremena je otpadalo na koreografski rad. Npr. reditelj bi za nekoliko dana snimio neakcione scene, zatim objasnio šta želi od koreografa i njegove ekipe, napustio set i ostavio ih da sljedećih par nedelja orkestriraju akciju. Najekstremniji u svemu tome je bio Jackie Chan, koji je posljednju borbu za Drunken Master 2 koreografisao puna tri mjeseca. To je razlog zašto su neki od najpoznatijih koreografa poput Lau Kar Leunga, Yuen Woo Pinga i drugih prilično bezbolno i brzo prešli put od glavnih koreografa do reditelja. The Lady Constables je prepun zanimljivih rješenja na planu akcije. Povremeni efekti sa ispaljivanjem glumaca sa trampolina, kao iz katapulta, biće zabavni za one koji prvi put gledaju ovakvu vrstu filmova. Takođe, skakanje po bambusima kao setap za akciju, iako već viđen stotinu puta uvijek je efektan, a posebno korišćenje raznih gadgeta kao iz najboljih dana Tong Gaia. Balansiranje Angele Mao na rotirajućem kišobranu je jedan od tih interesantnih momenata koji se u tajvanskim kung fu filmovima podrazumijevaju. Champ Wang je tradicionalno kul u ulozi misterioznog borca (za kojeg tek na kraju saznajemo da li je zaista nijem ili folira), a gimmick sa uvijek spremnim odgovorima na papiru je simpatičan. Njegova borba sa lošim momcima u metalnim oklopima i korišćenje magneta u tu svrhu je najzanimljiviji detalj filma. Ipak, vrhunac filma je finalni showdown sa Chang Yiem. Zamislite surfovanje u vazduhu na drvenoj zamci dok ravnotežu održavate sa kišobranom, koji je neka vrsta upgrejdovane giljotine. Tako Chang Yi ulazi u kadar. Chang Yi, omiljeni negativac većine nezavisnih reditelja, reprizira po ko zna koji put ulogu Srebrne Lisice, u ovom slučaju za nijansu tamniji do posljednje borbe (probučen u prosjaka), ali jednako impresivan kada je akcija u pitanju. Nažalost, i u ovom slučaju premalo iskorišćen. Angela Mao je bila Golden Harvestov odgovor na heroine iz Shaw Brothers studija Cheng Pei Pei i Shih Szu. Uz klasični trening u Fu Sheng operi, oprobala se i u korejskim borilačkim vještinama (hapkido). Poznata kao "Lady Kung Fu", ipak je karijeru započela kao wuxia dama u Angry River (1971), prvoj Golden Harvest produkciji, preko audicije koju je organizovao reditelj Huan Feng. Feng je prepoznao njen potencijal i uslijedio je serijal filmova Hapkido, Lady Whirlwind, The Opium Trail, sa Mao u glavnoj ulozi koji su distribuisani na američko tržište sa idejom da od nje naprave žensku verziju Bruce Leeja. Američki distributeri su promijenili naslove filmova The Opimum Trail u Deadly China Doll, kao referencu na Bamboo House of Dolls, a Lady Whirlwind u Deep Thrust, po uzoru na tada megapopularni Deep Troat. U proboju na zapadno tržište pomoglo je što se već pojavila u Enter The Dragon kao Bruceova mlađa sestra. U isto vrijeme, glumila je u ključnom filmu King Hua, The Fate of Lee Khan (1973). U tom periodu ona i Carter Wong su postali nerazdvojni kao glumački par, te se zajedno pojavili u skoro svim filmovima koje je Mao snimila za Golden Harvest (When Taekwondo Strikes, Back Alley Princess, The Tournament, The Association). Na setu filma When Taekwondo Strikes, Mao je upoznala taekwondo majstora i bivšeg Bruce Leejevog učitelja Jhoon Rheea, koji je postao i njen lični trener. Drugi pokušaj proboja Angele Mao na zapadno tržište je bio sa bivšim Bondom George Lazenbyem, u filmovima Stoner (1974) i Queens Rensom (1976). Za razliku od Hapkidoa, koji se bar trudio da bude ambiciozan, ova dva filma su bili ispod svakog nivoa. Sljedeće godine je snimila svoj najpoznatiji film Broken Oath (1977), u kojem joj je društvo pravio Big Boss lično – Han Jing Chien. Nakon ovog filma, njen ugovor sa Golden Harvestom je istekao, prebacila se na Tajvan gdje je nastavila da nastupa u niskobudžetnim filmovima poput The Lady Constables. Zanimljivo je da se u filmu Duel in the Desert (Proud Horse in the Flying Sand) po prvi put pojavila u ulozi antagoniste. Početkom osamdesetih se udala i potpuno nestala iz javnosti. Gledajući mnogo uspješnije filmove Angele Mao iz perioda Golden Harvesta, čini se da su joj tokom karijere više odgovarale uloge u klasičnim kung fu filmovima nego wuxia avanturama. Hapkido i Lady Whirlwind u režiji Huang Fenga su daleko iznad pokušaja Cheung San Yeea i drugih tajvanskih reditelja, koji su se uglavnom svodili na imitiranje Shaw Brothersa. Judy Lee, femme fatale iz Queen Boxera (1973), prošla je edukaciju u Fu Sheng operi zajedno sa Angelom Mao, ali nije napravila ni blizu uspješnu karijeru kao njena školska drugarica. Nikada se nije okušala u velikim produkcijama Hong Konga i zapravo je cijelu karijeru provela na Tajvanu glumeći u niskobudžetnim kung fu produkcijama. Njen najpoznatiji film bio je pomenuti The Queen Boxer, snimljen kao tajvanski odgovor na Golden Harvestov Lady Whirlwind, upravo sa Angelom Mao u glavnoj ulozi. Zanimljivo je da su joj producenti tada promijenili ime iz Ching Lia (koje se i kasnije često pojavljivalo na posterima) u Judy Lee, te je predstavili kao “pravu” Bruce Leejevu sestru.   U The Lady Constables se pojavljuje i Peng Kong, poznati kicker i jos bolji koreograf (Leg Fighters). Bio je dugogodišnji dubler Jackie Chana, sve dok mu ovaj obećanu ulogu u Dragon Lordu nije prepustio Chan Hui Manu. Njegova off screen biografija je mnogo zanimljivija od filmske, jer je nakon karijere uplovio u biznis (sa bratom otvorio bordel) i u kriminalne vode, te je jedno vrijeme proveo i iza rešetaka. Iako na planu akcije vjerovatno bolji i raznovrsniji od standardnih tajvanskih produkcija, The Lady Constables naprosto je nedovoljno dobar. Da ne bude zabune, ovo nije dosadan film, nema one ubitačne slapstick momente, većim dijelom je zabavan, ali samo kao nasumično poređane scene akcije bez ikakve ambicije da ponudi nešto više. Dakle, ako ste isključivo raspoloženi za dobar kung fu i možete da zanemarite sve ostalo, onda je ovo film za vas. P.S.  Ovaj film nikako ne pobrkati Lady Karate (1976) sa Judy Lee, kao i Lady Kung Fu ili Hapkido (1972), sa Angelom Mao.