The Miracle Fighters (1982)

Qi men dun jia

Režija: Yuen Woo Ping

Koreografija: Yuen klan

Glume: Yuen Yat Choh, Yuen Shun Yi, Yuen Cheng Yan

The Miracle Fighters Yuen klana se u najkraćem može opisati na sljedeći način: ako sve najluđe što ste ikada vidjeli u kung fu filmovima pomnožite sa dva, to nije ni blizu onoga šta vas ovdje čeka.

The Miracle Fighters, zajedno sa Shaolin Drunkard, Taoism Drunkard, Drunken Tai Chi i Young Taoism Fighter spada u fantasy/chopsocky fazu karijere Yuen klana. Nakon uspjeha sa The Magnificent Butcherom i Dreadnaughtom, Golden Harvest, koji su bili koproducenti i distributeri većine njihovih filmova, imali su, izgleda, neograničeno povjerenje u Yuena Woo Pinga i ekipu te im omogućili da snime ovaj serijal. Iako postoje izvjesna odstupanja, “drunkard” filmovi dijele iste elemente: pozajmljivanje motiva iz tajvanskih fantazija, komedija situacije, slapstick, taoistička magija pomiješana sa wire fu vratolomijama, bizarni likovi u još bizarnijim situacijama, te specijalni efekti sklepani na licu mjesta uz sjajnu koreografiju. Kinezi imaju i izraz za tu vrstu zabave – Mo Lai Tau ili u prevodu komedija bez smisla, što, zapravo, idealno opisuje ove filmove. Još jedna zajednička stvar za sve filmove je što je jedan od braće Yuen Cheng Yan uvijek igrao baku ili neke druge ženske likove, i naravno apsolutno pretjerivanje u svim detaljima. 

Evo kako je to izgledalo na vrhuncu njihovog kreativnog ludila

 

Film počinje 1663 A.D. kada Imperator naređuje likvidaciju člana Imperijalne garde Kaoa (Eddie Ko), koji se kao Mančurijanac ženi sa Kineskinjom (jedini ženski lik u filmu kojeg tumači prava žena), što znači smrtnu presudu. U tom trenutku na scenu stupa Sorcerer Bat (Yuen Shun Yi), koji je u najkraćem – totalni ludak. Njegovu kung fu tehniku zovu “Fu Slijepog Miša”, a predstavlja kombinaciju kung fua i magičnih trikova koji mu omogućavaju da visi naopačke, proizvodi neartikulisane urlike i razne druge bizarnosti. U svakom slučaju, Slijepi Miš kung fu je mnogo moćniji od Drunken kung fua ili bilo koje druge tehnike. Kao član Imperijalne garde Sorcerer Bat dobija zadatak da zaustavi Kaoa. On priziva klovna u tegli kojeg glumi još jedan do braće Yuen (Brandy Yuen), te se bori protiv Kaoa koristeći papirni mač. Kako to izgleda teško je opisati, ali je samo početak neobičnih situacija koje slijede. Nakon što su mu ubili ženu, Kao je prisiljen da kidnapuje malog princa, koristi ga kao taoca, ali tokom bijega slučajno ga uguši. On ipak uspijeva da pobjegne i sa sobom ponese prinčev medaljon.

Fast forward četrnaest godina kasnije, Kao se odao alkoholu i ne baš urednom načinu života, ali je u međuvremenu našao i odgojio siroče po menu Shu Gun (Yuen Yat Choh), koje nosi prinčev medaljon oko vrata što će izazavati zbrku kad se pojavi Sorcerer Bat. Jedne noći Kaoa napadaju Batovi ljudi, bacaju mu kreč u oči, ali Shu dolazi na vrijeme i spašava ga (Kao ga je u međuvremenu malo učio kung fu). Međutim, tokom borbe ugledaju medaljon na njegovim grudima i sve ispričaju Sorcerer Batu, koji je ubijeđen da je napokon pronašao princa.

Za to vrijeme, tražeći lijek za oca Shu Gun naleti na kuću u kojoj žive dva vrlo neobična lika koji se odazivaju na imena Baka (Yuen Cheung Yan) i Tarantino (Leung Kar Yan ). Leung Kar Yan, koji  zaista liči na Tarantina, vjeruje da je Shu Gunov dolazak sudbinski i daje mu lijek. Lijek djeluje i Kaou se vraća vid, ali pojavljuje se Sorceror Bat i ubija ga. Nakon što je shvatio da Shu ipak nije princ, Soceror Bat pokušava da ga iskoristi i kao lažnog princa predstavi Caru, te koristi crnu magiju da utisne prinčev biljeg na Shuovu nogu. Shu nekako uspijeva da se izvuče i potraži zaštitu kod taoista. Baka i Tarantino, iako nisu baš u najboljim odnosima, prihvataju mladog Shuna, podučavaju ga svom zanatu i borilačkim vještinama. Shu Gun odlučuje da u čast oca osvoji takmičenje u vračanju (Sorcerer’s Championship). Da bi pobijedio moraće dobro da izuči zanat, ali i da se suoči sa Sorcerer Batom koji je sve samo ne normalan.                             

Yuen klan je bio zbirni naziv za sinove Yuen Siu Tina (Simon Yuena), legendarnog glumca i koreografa poznatijeg kao Sam the Seed (nadimak dobio zbog jedanaestoro zvanične djece), čija se karijera protezala od prvih hongkonških produkcija nakon Drugog svjetskog rata, preko koreografisanja serijala  filmova o Wong Fei Hungu, Shaw Brothers filmova u kojima je igrao uglavnom negativce, do Beggar Soa - lika čuvenog pijanca u Drunken Masteru koji ga je i proslavio. Yuenovi klinci (Yuen Woo Ping, Yuen Cheung Yan, Yuen Shun Yi, Yuen Yat Chor, Brandy Yuen itd…) su odrasli sa ocem na setovima, počeli kao statisti i kaskaderi, zatim nastavili kao glumci i režiseri, da bi vremenom došli do statusa najboljih akcionih koreografa u Hong Kongu.                                                                                                                                  

Yuen Woo Ping, kao najstariji i najpopularniji među njima, na zapadu je postao poznat prije svega po koreografisanju akcije za Crouching Tiger, Hidden Dragon i The Matrix trilogije. Prije nego što se proslavio preko bare, režirao je seriju kung fu filmova u kojima je pomjerio granice tradicionalne koreografije, te uspostavio standarde new wawe akcije kreativnom upotrebom kamere sa naglaskom na korišćenju žica (neki bi rekli wire fu). Yuen Woo Ping je karijeru započeo kao statista i asistent Tong Gaia, čiji je mentor bio Pingov otac Simon Yuen. Debitovao je kao koreograf u filmu The Shadow Boxer (1974), u kojem je kombinovao Tai Chi tehnike sa akrobatikom koju je pokupio iz Pekinške opere. Iako je kasnije izgradio svoj prepoznatljiv stil sa ekstenzivnom upotrebom žica i trampolina, vratio se Tai Chiu desetak godina kasnije filmom Drunken Tai Chi, kung fu-komediji u kojoj je debitovao Donnie Yen. Ključni moment u karijeri mladog Pinga je ponuda producenta Ng See Yuena da za njegovu nezavisnu produkciju Seasonal films režira filmove u kojima bi glavne uloge tumačio, tada anonimni momak, Jackie Chan. Uspjeh Drunken Mastera i  Snake in the Eagle's Shadowa ga preporučuje Golden Harvestu, gdje započinje drugi dio svoje karijere.

U međuvremenu, Yuen je osnovao svoju filmsku produkciju The Wo Ping Film Company, sa namjerom da eksploatiše likove i teme koje je uspostavio u prethodnim filmovima. Počeo je najmanje uvrnutim Dance of the Drunken Mantis (1979), sa Simon Yuenom u ulozi Beggar Soa i The Buddhist Fist (1980), još jednoj neobičnoj kung fu komediji u kojoj je glavnog antagonistu igrao Tsui Siu Ming (debeli glumac koji je fizički podsjećao na Sammo Hunga). Uz filmove iz svoje produkcije, Yuen Ping je režirao mnogo ambicioznije projekte za Golden Harvest. Zajedno sa Sammo Hungom je radio Magnificent Butcher (1979), u kojem je Sammo igrao Butcher Winga, najpoznatijeg učenika Wong Fei Hunga. U filmu se ponovo pojavljuje Simon Yuen kao Beggar So, kao i još jedan veteran Kwan Tak Hing, koji je tumačio Wong Fei Hunga u skoro stotinu filmova. Nažalost, tokom produkcije Simon Yuen je preminuo, pa je na njegovo mjesto uskočio Fan Mei Sheng. Naredne godine Ping je režirao Dreadnaught (1980), kung fu komediju na tragu onoga što je radio sa Jackie Chanom za Seasonal films. Iako Yueni nisu pisali scenario za ovaj film, što je vidljivo po koherentnoj priči i mnogo manje apsurdnog humora, Dreadnaught je zapravo bio odskočna daska za “drunkard” serijal. 

Sljedećih par godina Yuen Woo Ping je sam sebe reciklirao ili prepisivao trend kung fu komedija, koji je započeo Sammo Hung nešto ranije. Uslijedili su već pominjani The Miracle Fighters (1982), Shaolin Drunkard (1983) i Drunken Tai Chi (1984), koji zatvara, uslovno rečeno, drugu fazu Pingove karijere. Legend of a Fighter iz 1982. godine o kineskom nacionalnom heroju Fok Yun Gapu, bio je Pingov izlet na malo ozbiljniji teren i hlađenje od klana. Nakon nekoliko manje uspješnih modernih akcijaša u osamdesetima (Tiger Cage, In the Line of Duty 4), Ping se u punu formu vraća početkom devedesetih sa kung fu ekstravagancama Fist of the Red Dragon, Iron Monkey i Tai Chi Master, u kojima predstavlja svoj novi eklektični wire fu stil i preko kojih se afirmišu nove borilačke zvijezde poput Jet Lia, Donnie Yena i Michelle Yeoh. Svjetsku slavu je stekao desetak godina kasnije radeći koreografiju za The Matrix braće Wachowski. Zahvaljujući uspjehu The Matrixa, mnogi hongkonški koreografi su dobili posao na zapadu: Yuen Cheung Yen je angažovan na oba dijela Charlie’s Angels i Daredevilu, Corey Yuen je oživio svoju holivudsku karijeru filmovima The Transporter, Romeo Must Die i Cradle 2 The Grave, dok je Stephen Tung Wai radio akciju za Bulletproof Monk u kome je glumio Chow Yun Fat.

                                                    

Drugi ključni član porodice, Yuen Cheng Yan ili Baka, po uticaju i broju snimljenih filmova bio je jednako značajan kao Yuen Woo Ping. Često su ga brkali sa Yuen Pingom zbog neobične fizičke sličnosti. Ipak, on je taj koji je u većini filmova glumio bake i lude taoistčke sveštenike. Igrao je niz bizarnih junaka, između ostalih i Ratfacea u Taoism Drunkardu. Usput je stigao da režira i radi koreografiju u preko devedeset filmova, uključujući i pominjani Charlie's Angels serijal u Americi.

                                                          Yuen Cheng-Yan

Yuen Shun Yi ili Sunny Yuen (ponekad i Ugly Yuen) je uglavnom glumio negativce, iako je njegova prva uloga u Dance of the Drunken Matis (neoficijelni nastavak Drunken Mastera), bio pokušaj da ga braća lansiraju kao novog Jackie Chana. Ipak su mu mnogo više odgovarale uloge neobičnih antagonista, vjerovatno je najpoznatiji po ulozi ludog ubice White Tigera u Woo Pingovom Dreadnaughtu. Njegova tuča na zapaljenim balvanima sa Donnie Yenom u Iron Monkeyu je sigurno jedna od najbolje koreografisanih akcija ikada.

                                                              Sunny Yuen

Još jedan potomak najbrojnije hongkonške filmske porodice Brandy Yuen (Yuen Chun Yeung) se osim glumom i koreografijom, bavio se i režijom. Bio je najbolji akrobata u porodici i uglavnom je mijenjao oca u borilačkim scenama. Jedan od poznatijiih filmova koje je režirao bio je Master of Zen, nakon kojeg se zamonašio.

                                                             Brandy Yuen

Yuen Yat Choh je zbog neobičnih crta lica ali i dara za slapstick bio predodređen za uloge u kung fu komedijama. Nakon smrti oca preimenovali su ga u Simon Yuen Jr. Počeo je kao statista i kaskader, da bi zatim tumačio glavne uloge u otkačenoj fazi Yuen klana, između ostalih i u The Miracle Fighters.

                                                           Yuen Yat Choh

Uticaj Pekinške opera u njihovom filmovima je bio očigledan, sve u kombinaciji sa tajvanskim fantazijama i slapstick humorom. Ipak, The Miracle Fighters je žanrovski nemoguće definisati. Jednim dijelom film je fizička komedija, drugim magični šou sa žongliranjem i akrobacijama, uz primjese kineskog folklora i mnogo kung fua na samo njima svojstven način. U suštini, artističko-cirkusna zabava na filmu. U filmu postoji toliko bizarnosti koje je jako teško nabrojati, ali neke se ipak izdvajaju: napad leteće ćurke u plamenu, cipela koja se pretvara u ribu koja priča, gutanje mačeva, stolica za masažu koja radi na pedale, pero barometer, patuljasti Brandy Yuen u tegli, mađioničar koji odsjeca noge kako bi pobijedio na takmičenju u vračanju itd…

Koreografiju za The Miracle Fighters potpisuje Yuen klan a u ekipu se ubacio i Chui Chung Hing, koji je zadužen za scenario Shaolin Drunkarda, da bi kasnije režirao i Drunken Dragon, neoficijelni nastavak serijala koji po svemu liči na filmove Yuen klana. Yuen Yat Choh (Simon Yuen Jr.) je  igrao glavnu ulogu mladog princa sa zamijenjenim identitetom, ali prave zvijezde filma su njegovi taoistički učitelji-čarobnjaci Yuen Cheng Yan, koji je glumio baku, i Leung Kar Yan u valjda prvoj i jedinoj komičarskoj ulozi u karijeri. Ovdje moram da se ispravim. Leung je glumio u Sammo Hungovom Odd Couple sličan goffy karakter, ali ni blizu ludila kao u ovom filmu.

Leung Kar Yan (Tarantino) i Yuen Cheng Yan (baka)

Radnja filma izgleda kao da su komadi raznih priča pomiješani i montirani bez ikakvog reda. Ipak, ono što je drži je luda mašta i kreativnost Yuen klana. Njihova akcija je skoro stripovska, komplikovane koreografije su snimane odvojeno a onda montirane kako bi što više dobile na eksplozivnosti. Yuen Woo Ping možda nije bio prvi koji je to radio, ali je svakako ovu vrstu akcije digao na viši nivo, posebno u njegovim kasnijim filmovima u kojima je reciklirao ideje upravo iz svojih ranih filmova. Zanimljivo je da u filmu, između ostalog, postoji parodiranje i kineskog plesa lavova.

Ples lavova, koji je nastao kao proslava nakon tjeranja divljih životinja iz sela, vremenom je prerastao u tradicionalni kineski ples. Uz ples lavova, kao neka vrsta maskenbala sa velikom lutkom koja je više ličila na zmaja nego lava (iako postoji i ples zmajeva koji je nešto drugačiji), tu je bio i tradicionalni vatromet uz paljenje bambusa iza koga je slijedila proslava uz opšte narodno veselje. Postoje dvije vrste ceremonija lavljeg plesa: južna i sjeverna. Sjeverni lavovi su ukrašani crvenim, narandžastim i zlatnim bojama, dok su južni višebojni, a postoje i zmajevi sa rogom u centru glave i sa velikim izbačenim očima. Wong Fei Hungovi filmovi su prikazivali južnjačke ceremonije lavljeg plesa, u kojim su se rivalski klanovi takmičili u lavljem plesu. Plesove je redovno predvodio Kuan Tak Hing (filmski Wong Fei Hung), koji se smatrao za jednog od najboljih predstavnika te vještine.

Teško je procijeniti ko je na koga više uticao, Sammo Hung sa svojim Encounters of the Spooky Kind na Yuene ili oni na Samma.Vjerovatno su uticaji bili dvosmjerni. Sigurno da nije bilo tajvanskih fantazija ne bi bilo ni ovih filmova, ali ne bi ih bilo ni da nije megauspješnog Encouters of Spooky Kind, koji je ove teme ubacio u mejnstrim hongkonškog filma. Tradiciju miješanja hiperbolične akcije, slapstick komedije i fantazije, uspješno je nastavio serijal Mr. Vampire (1985), iz kojeg se izrodio kompletan podžanr skakutajućih vampira. 

Ono što je u svemu najvažnije je da su filmovi Yuen klana iz ove faze preživjeli zub vremena i danas izgledaju svježe, za razliku od mnogih drugih nezavisnih filmova ili bogatijih produkcija Shaw Brothersa, koji su ostali zakopani u vremenskoj kapsuli sedamdesetih i ranih osamdesetih. 

Istini za volju, Yuen Woo Ping će tek deceniju kasnije sa novim talasom snimiti svoje najbolje filmove (Tai Chi Master, Iron Monkey), ali je sigurno da, kada su u pitanju kung fu-komedije sa početka osamdesetih, "drunkard" serijalu nije bilo premca.