Jin hu men
Režija: Godfrey Ho, Kim Seon-Gyeong
Koreografija: Austin Wai Tin Chi
Uloge: Casanova Wong, Hyeon Kil Su,
Eagle Han
U jednom od prethodnih postova sam pominjao Godfrey Hoa,
čovjeka koji je fenomen ne samo hongkonške već uopšte svjetske kinematografije. Malo
je reditelja koji su uspjeli da snime
toliki broj filmova, a u isto vrijeme mistifikuju svoju karijeru na način kako je on to uradio. Na stranici imdb, postoji preko stotinu filmova vezanih za njegovo ime, od kojih više od polovine u naslovu imaju riječ nindža. Kada neko za nepunih desetak godina karijere “snimi” preko stotinu takvih filmova sa pravom se postavlja pitanje: kako je to
moguće?
Godfrey Ho je najpoznatiji po svojim nindža filmovima iz osamdesetih
sa Richardom Harrisonom u ulozi Majstora Gordona, koji bez obzira na užasan kvalitet i činjenicu da su pravljeni na način da se od jednog već postojećeg ili
nezavršenog sklapalo više novih filmova (metod čiji je rodonačelnik upravo Godfrey), i
danas mnogi od njih imaju kultni status među fanovima.
Tako se desilo da Harrison (nekada zvijezda spaghetti westerna) iznajmljen za par filmova, uspije da se pojavi u njih
petnaestak i u sve jednom igra glavnu ulogu. Upornost Hoa da maksimalno eksploatiše
nesretnog Harrisona te iskoristi popularnost nindža fenomena (to je
vrijeme Sho Kosugievih nindži i Menahem Golanovog American
Ninja serijala) jeste koštala Harrisona karijere, ali ga je pretvorila i u
svojevrsnu ikonu onoga što su fanovi
nazvali cut/paste
Z produkcija. A cut/paste Z produkcija izgledala je tako što uzmete neki opskurni
korejski, filipinski ili tajvanski filmčić, u većini slučajeva nedovršen (žanr nikad nije bio faktor, bilo je tu svega – od krimića do soft
porna), ubacite u njega par naknadno snimljenih scena sa Richardom Harrisonom obučenog u drečavi nindža kostim ili nekog
drugog bijelog glumca po potrebi, montirate tako da film ima koliko-toliko
koherentnu radnju, i na kraju ga dabujete na engleski. “Koherentnu radnju” u
najširem mogućem smislu riječi i pod ogromnim
navodnicima, jer je finalni proizvod u većini slučajeva bio negledljivi bućkuriš, ali finansijski isplativ
bućkuriš, pošto se za cijenu jednog filma moglo napraviti njih na desetine. I tu
leži tajna Godfrey Hoove genijalnosti; filmovi nisu previše varirali u kvalitetu
(svi redom su bili užasni) ali je Ho, zajedno sa svojim kolegom producentom Josephom
Laiem (očigledno producentski genije), na plakate stavljao bijele glumce u
šljaštećim nindža kostimima, dodavao riječ "nindža" u naslove, i uspijevao
da ih tako sklepane proda u sve dijelove svijeta.
Ipak, Godfrey Ho u filmsku industriju nije pao sa neba. Prije
nego što je pokrenuo svoju Z produkciju, počeo je kao asistent Chang Chehu u
Shaw Brothersu, gdje su snimani vrhunski borilački filmovi i gdje je mladi
Godfrey imao šansu da izuči zanat. Da li je bio asistent režije ili samo jedan
od “asistenata” na setovima ostalo je nejasno, ali je činjenica da se muvao okolo te da je
učestvovao u nastanku nekih od ključnih
Chehovih filmova poput The Water Margina (1972), Blood Brothersa (1973), kao i Marco Polo
(1975), gdje je tokom snimanja upoznao Richarda Harrisona, koji će biti ključan za drugu
fazu njegove karijere.
Vrlo brzo je odlučio da se osamostali i kao većina nezavisnih žanrovskih entuzijasta
tog vremena pokušao je da eksploatiše Bruce
Leejevu zaostavštinu. Tako je u Južnoj Koreji otkrio Dragon Leeja, koji je trebao da bude
njegov odgovor na Brucea, a nešto kasnije i Elton Chonga, sa kojim je snimo
seriju monkey kung fu filmova – Godfreyev odgovor na hongkonške kung fu komedije. Vremenom su kroz te filmove prodefilovala i druga poznata imena
žanra: John Liu, Hwang Jang Lee, Casanova Wong, Philip Ko (kasnije dugogodišnji
Hoov asistent i akcioni koreograf), te mnogi drugi.
Međutim, po dolasku u Koreju dolazi do izražaja Hoova sklonost
ka biznisu. Naime, u to vrijeme u Južnoj Koreji je cvjetala eksploatacija hongkonških
kung fu filmova. Korejci su snimali filmove po uzoru na Shaw Brothers, doduše produkciono i ambicijom neuporedivo skromnije, ali kompletna infrastruktura
je bila tu. Ho je počeo sa produkcijama svojih filmova, ali je vrlo brzo shvatio kako je mnogo
isplatljivije da postojeće filmove jednostavno kupi, nego da troši vrijeme i pare na silnu
produkciju. Tako se i desilo, većinu filmova njegove “korejske faze” zapravo on nije režirao, već samo otkupio,
dabovao, zalijepio na njih svoje ime i prodao na zapadno tržište.
Godfrey je danas profa na filmskoj akademiji u Hong Kongu
Tek kasnije se otkrilo kako su iza svih tih filmova zapravo stajali korejski reditelji Kim Si-Hyeon, Kim Seon-Gyeong i Kim
Jung-Yong. Ho je svjesno zaobilazio Hong Kong i filmove gurao isključivo na
zapadno tržište, gdje je prosječan gledalac teško mogao da napravi razliku između
kosookih Kineza i Korejaca. Ho i Lai su preko svoje poducentske kuće IDF Films, u kratkom vremenu štancovali gomilu naslova među kojima su se izdvajali: Dynamite
Shaolin Heroes (1977), Enter The Invincible Hero (1977), The Deadly Silver
Ninja (1978), Dragon’s Snakefist (1979), Dragon’s Showdown (1980), Snake Strikes
Back (1981), Leopard Fist Ninja (1982)…
Jedan
od boljih filmova iz Hoove korejske faze je The
Magnificent Wonderman, u režiji Kim
Seon-Gyeonga ili ko-režiji sa Godfreyem, ko zna? Iako potpisan kao Godfreyev film, ipak sam skloniji verziji da je
ovo još jedan od prepakovanih čisto korejskih produkata. Kako bilo, u glavnoj
ulozi se pojavljuje Casanova Wong, jedan od najboljih kung fu udarača kojeg je Koreja ikada dala.
Priča počinje kada mongolski plaćenici prerušeni u monahe
dolaze u Šaolin sa namjerom da ukradu zlatnog Budu kako bi ga prodali i
finansirali pobunu. O kakvoj pobuni se radi nije objašnjeno, jer u Kini okupiranoj od strane Mančurijanaca jedini pobunjenici su mogli biti Kinezi. U hramu se nalazi i gluvo-nijemi sluga (Casanova Wong),
koji obavlja najteže poslove za komadiće hljeba. Usput trpi razna maltretiranja
i to najviše od ovih prerušenih lopova. Kasnije saznajemo da je vođa lopova (Hyeon Kil Su) ubica Casanovinog
oca. Iako mutav, Casanova vrijedno trenira borilačke vještine tokom noći, dok preko dana
moli za hranu, izigrava bogalja i jednostavno izgleda glupo. Međutim, stvari
nisu kakvim se čine, jer Casanova je vrhunski borac, i nije mutav, već
se sve vrijeme pretvara kako bi ušao u trag ubicama svog oca.
Pošto lopovi ne uspiju doći do zlatnog Bude, glavni
negativac koji je usavršio nepobjedivu tehniku zvanu Oštrica Vjetra ubija glavnog
monaha (koji, iako monah iz Šaolina, liči na taoističkog sveštenika sa dugom kosom) i preuzima kontrolu nad
hramom. U međuvremenu, Casanova pronalazi priručnik Sunčeve tehnike, koja je navodno
superiornija od tehnike Oštrice Vjetra, ali joj je mana što koristi energiju
Sunca – funkcioniše samo kad je sunčano. Sa novom tehnikom on otkriva svoje
pravo lice i sređuje negativce jednog po jednog. Na nesreću, posljednji obračun
je zakazan na oblačan dan, tako da su Casanovine šanse protv Oštrice Vjetra vrlo male, pa mu učitelj saopštava tužnu vijest riječima : “No Sun - you day”. Ali Casanova
je hrabar, i on bez pomoći sunčane energije odlučuje da se obračuna sa lošim
momkom, osveti oca i odbrani čast Šaolina.
The Magnificent Wonderman je za jedan Godfrey Hoov film
prilično koherentna priča sa svim klasičnim motivima kung fu filmova. Imamo
osvetu za ubistvo oca kao osnovni pokretač radnje, hendikepiranog učenika koji
izrasta u junaka, tehnika kojoj se suprotstavlja je superiornija od njegove
tehnike sve dok slučajno ne otkrije superiorniju, zatim uljeze u Šaolinu,
zamjenu identiteta. Obavezno postoji i neki natprirodni elementi, u ovom
slučaju Sunce koje Casanovi zagrijava dlanove i čini ga nepobjedivim itd. Borbe
su sasvim solidno odrađene i samo na momente ubrzane. Žica nema, a trampoline
su tu samo da bi se naglasio ulazak u borbu skokovima. Tokom borbi nema pomagala – rade samo pesnice i noge. Naravno,
kvalitet akcije zavisi prije svega od Casanova Wonga koji je koplje iznad
ostalih kada su atletske sposobnosti u pitanju.
Nisam lijep, al' sam zato glup - Casanova Wong
Casanova još jednom pokazuje da je sjajan akrobata i
vjerovatno uz Hwang Jang Leeja i Delon Tana (koji sa pravom nosi nadimak Fresh
Legs Tan) jedan je od najboljih kickera ikad. To posebno dolazi do
izražaja u završnoj sceni borbe protiv Hyeon Kil Sua, čije su udaračke sposobnosti u najboljem slučaju prosječne.
Taekwondo majstor i bivši vojni instruktor Casanova Wong, debitovao je filmom Black Dragon River (1976), u kojem mu je društvo pravio još jedna buduća korejska zvijezda, već pominjani Hwang Jang Lee. Slijedilio je The Shaolin Plot (1977), u režiji Huang Fenga za Golden Harvest, gdje je Casanova igrao monaha. Tu ga je primijetio Sammo Hung kod koga je u filmu The Iron-Fisted Monk (1977) igrao epizodu. Impresioniran Casanovinim udaračkim sposobnostima, Sammo mu je ponudio ulogu u svom sljedećem projektu Warriors Two (1978), u kojem se proslavio kao Chan Wah Shan, učenik Wing Chun majstora Leung Jana. U posljednjoj borbi u filmu udružuje se sa Sammo Hungom protiv Fung Hak Ona, u jednoj od najboljih demonstracija Wing Chuna na velikom platnu. Glumio je i glavnog negativca u skrajnutom ali vrlo kvalitetnom The Monk's Fight (1979), gdje se u ulozi protagoniste pojavljuje Lee Wing, glumac sa izrazitom harizmom koji, nažalost, nikada nije napravio ozbiljnu karijeru u industriji. Prije nego što se vratio u Južnu Koreju, Casanova je snimio još par filmova za nezavisne produkcije: Duel of the 7 Tigers (1979), u kameo ulozi borca koji odmjerava snage sa Cliff Lokom, zatim The Legendary Strike (1978), ponovo u režiji Huang Fenga, i The Master Strikes (1979), u kojem je koreografiju radio Ching Siu Tung, sa kojim će sarađivati na njegovom debitantskom filmu Duel to the Death (1982).
Taekwondo majstor i bivši vojni instruktor Casanova Wong, debitovao je filmom Black Dragon River (1976), u kojem mu je društvo pravio još jedna buduća korejska zvijezda, već pominjani Hwang Jang Lee. Slijedilio je The Shaolin Plot (1977), u režiji Huang Fenga za Golden Harvest, gdje je Casanova igrao monaha. Tu ga je primijetio Sammo Hung kod koga je u filmu The Iron-Fisted Monk (1977) igrao epizodu. Impresioniran Casanovinim udaračkim sposobnostima, Sammo mu je ponudio ulogu u svom sljedećem projektu Warriors Two (1978), u kojem se proslavio kao Chan Wah Shan, učenik Wing Chun majstora Leung Jana. U posljednjoj borbi u filmu udružuje se sa Sammo Hungom protiv Fung Hak Ona, u jednoj od najboljih demonstracija Wing Chuna na velikom platnu. Glumio je i glavnog negativca u skrajnutom ali vrlo kvalitetnom The Monk's Fight (1979), gdje se u ulozi protagoniste pojavljuje Lee Wing, glumac sa izrazitom harizmom koji, nažalost, nikada nije napravio ozbiljnu karijeru u industriji. Prije nego što se vratio u Južnu Koreju, Casanova je snimio još par filmova za nezavisne produkcije: Duel of the 7 Tigers (1979), u kameo ulozi borca koji odmjerava snage sa Cliff Lokom, zatim The Legendary Strike (1978), ponovo u režiji Huang Fenga, i The Master Strikes (1979), u kojem je koreografiju radio Ching Siu Tung, sa kojim će sarađivati na njegovom debitantskom filmu Duel to the Death (1982).
U The Magnificent Wonderman igraju najveće zvijezde korejskog kung fu filma tog perioda. Prije svega, u ulogama lopova se pojavljuju Han Ying (Eagle Han) i Elton
Chong, koji su ovdje ograničeni na mnogo manje vremena nego što su navikli. Han Ying je
napravio zapaženu karijeru u
Hoovim filmovima kao antagonista, kasnije se pojavljivao i u nekim sličnim hongkonškim produkcijama, dok su za Elton Chonga bile
rezervisane
komične uloge skitnica i pijanaca po uzoru na filmove Jackie Chena ili
Sam Yuena. Muzika
je ukradena, ali kad su Hoovi filmovi u pitanju, to ne treba da čudi. Koncept zaštite intelektualne
imovine za
Godfrey Hoa i društvo je bio potpuno nepoznat, mada i mnogo poznatiji
producenti i reditelji nisu mnogo marili za autorska prava.
Koliko god ovaj put Seon-Gyeng ili Godfrea Ho obratili pažnju na priču i akciju, očigledno da je film rađen na vrlo tankom budžetu. I dalje su prisutni grozni korejski ambijenti te nedovoljna producentska kreativnost da se bar malo prikriju nedostatci u budžetu. Produkcija je takva da u odnosu
na nju tajvanski kung fu filmovi izgledaju kao ozbiljne produkcije. Tajvanci su se
bar silno trudili da prave kičaste setove i kostime te na takav način kopiraju Shaw Brotherse, doduše, u
većini slučajeva bezuspješno i često komično. Ovdje toga nema, lokacije su
livade i kamenjari, a scenografija selendre, tako da jedino što izgleda pristojno su
eksterijeri hrama.
U kompletnom opusu Godfrey Hoa teško se može naći mnogo
kvalitetnijih filmova od The Magnificent Wondermana koji su bili u stanju da istovremeno
ponude pristojnu režiju sa relativno smislenom pričom, dobrom akcijom i
(mjestimično) podnošljivom glumom. The
Magnificent Wonderman je, svakako, iznad prosjeka, ne samo Hoovih filmova već
uopšte nezavisne korejske kung fu produkcije sa
kraja sedamdesetih. Za one koji nisu upoznati sa Hoovim radom, ovaj film je
dobar početak, ali i kraj, osim ako u međuvremenu ne postanu fanovi Hoovog lika
i djela.
Vengence Video izdanje je standardni pan and scan u podnošljivom stanju. Zvuk je loš, slika je prilično izlizana, zumovi
su često iritirajući, likovi su tokom akcije ponekad van fokusa itd. Ali sve to
i nije tako loše s obzirom na šta smo sve navikli od Veangence Videa i sličnih
distributera. Od ovoga, na žalost, bolje nema. Na internetu postoji nekoliko VHS
transfera koji su slični ili još gori.
The Magnificent Wonderman nikako ne pobrkati sa Magnificent
Wanderers sveprisutnog Chang Cheha iz njegove Venoms faze u Shaw Brothers
produkciji.
No comments:
Post a Comment